W celu rozstrzygnięcia problemu należy opracować sposoby agregowania wszystkich dostępnych informacji w globalne ilościowe oceny. Wynikiem musi być liczba – wartość globalnego wskaźnika jakości.
Poniższe wzory [1] przedstawiają metodologię pozwalającą na obliczenie globalnych kryteriów na podstawie kryteriów szczegółowych i ich rang.
dd2 = Um. (x )a
gdzie:
p1(x1), p 2(x2), …, p N(xN) – funkcje użyteczności,
{xj, i=1, 2, …, N – jakościowe i ilościowe parametry jakości, a1, a2, …, aN – współczynniki względnej ważności kryteriów.
W każdym z trzech wzorów należy przeprowadzić operację obliczenia wartości funkcji dla określonej wartości kryterium szczegółowego (rys.2.9).
Poniżej przedstawiono wzory potrzebne do obliczenia wartości funkcji w poszczególnych punktach.
f (A) = 0; f (B) = 0;
f (C) =
f (D) = 1; f (E) = 1; f (F) = 1;
G – F H – F ;
f (H) = 0; f (I) = 0;
Wszystkie wartości pi(xó zostały wyliczone za pomocą powyższych wzorów.
Wzory DD2 i DD3 mają własność wyrównywania małych własności jednego kryterium szczegółowego poprzez powiększanie innych, co nie jest dobrym zjawiskiem. Wzór DD1 nie ma tej wady, dzięki czemu prowadzi do wnikliwej oceny, wzór ten nazywany jest kryterium maksymalnego pesymizmu, w związku z czym w wypadkach zadań wielokryterialnej optymalizacji najbardziej racjonalne jest użycie wzoru DD1.
W rozważaniu problemu oceny jakości życia w poszczególnych województwach wykorzystano wszystkie trzy warianty obliczania kryterium globalnego. We wszystkich trzech przypadkach otrzymujemy oceny od 0 do 1. Przy czym ocena 0 oznacza najgorszy wariant, natomiast ocena 1 – najlepszy przypadek. Zgodność rezultatów otrzymanych za pomocą podanych kryteriów zwiększa zaufanie, co do prawidłowości przeprowadzonych obliczeń.